ในบ้านเรานั้นมักจะมีความเชื่อและการปฏิบัติที่สืบต่อกันมาในหลายๆ ด้าน ในด้านของการตกปลาก็เช่นกัน ความเชื่อที่นักตกปลานั้นสืบต่อกันมาและบอกเล่าให้แก่นักตกปลามือใหม่มีอยู่หลากหลายความเชื่อเลยทีเดียว ซึ่งมีอะไรกันบ้างนั้นผู้เขียนได้ทำการรวบรวมมาให้นักตกปลาได้ทราบกัน

ปลาตัวแรกที่ได้อย่าปล่อยหรือทำให้หลุดไปนะ เรียกได้ว่าความเชื่อหรือเคล็ดนี้คือสิ่งที่นักตกปลาส่วนใหญ่ยึดถือและปฏิบัติกันมากที่สุดเลยก็ว่าได้ ความเชื่อนี้เป็นความคิดที่เกิดขึ้นเพราะเกรงว่าหากปล่อยปลาตัวแรกหรือทำมันหลุดไปได้แล้วนั้น จะทำให้ปลาตัวอื่นๆ ไม่ยอมมากินเหยื่อ นักตกปลารุ่นเก๋าบางคนนั้นมักจะเล่นมุกติดตลกที่ว่า ปลาตัวแรกที่ปล่อยไปนั้นจะไปบอกปลาตัวอื่นและเดี๋ยวปลาตัวอื่นจะไม่ยอมมากินเหยื่อเอาได้

อย่าสั่งให้ตกปลา/ห้ามสั่งปลา สำหรับความเชื่อนี้นั้นเป็นเหมือนการแก้เคล็ดบางคนก็เชื่อกันว่าหากมีการสั่งให้ตกปลาชนิดใดกลับมานั้นอาจจะตกไม่ได้เลยสักตัว แต่ในทางกลับกันนั้นผู้เขียนก็มองว่าเป็นการคาดหวังกับผู้ตก ซึ่งหากผู้ตกปลา ไม่สามารถตกปลากลับมาได้ก็อาจจะผิดหวังได้

ถ้ายังไม่ได้ปลาก็ไม่ต้องเอากระชังลงน้ำ หากสังเกตกันดูนักตกปลารุ่นเก๋าส่วนใหญ่นั้นจะไม่ทำการเอากระชังปลาลงไว้ในน้ำก่อนที่จะตกปลาได้เด็ดขาด เพราะมีความเชื่อกันว่าหากนำกระชังลงไปในน้ำจะทำให้วันนั้นปลาจะไม่ยอมกินเหยื่อ ส่วนตัวแล้วในความคิดเห็นของผู้เขียนกลับมองว่า หากมีวัตถุแปลกๆ ที่ไม่คุ้นตาอาจจะทำให้ปลาตื่นกลัวจนไม่เข้าใกล้บริเวณที่นักตกปลานั้นตกกัน เลยทำให้ไม่มีปลาตัวไหนมากินเหยื่อก็เป็นได้

ตกปลาอย่าส่งเสียงดังกันนัก เรื่องนี้ต้องบอกว่านักตกปลาส่วนใหญ่จะรู้กันดีว่าถ้าหากมีการเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวมากเกินไปปลาก็จะไม่กินเหยื่อ เพราะตกใจหนีหรือไม่กล้าเข้าใกล้ในบริเวณที่พวกมันนั้นรู้สึกว่าไม่ปลอดภัยนั้นเอง ที่สำคัญหากไปอยู่ที่หมายตกปลา ที่มีนักตกปลาเป็นจำนวนมากนอกจากกลุ่มของตนเองแล้ว การส่งเสียงที่ดังเกินไปก็อาจจะรบกวนนักตกปลาคนอื่นหรือกลุ่มอื่นอีกด้วย

 อย่าเดินข้ามคันเบ็ดเด็ดขาด เคยกันไหมในวัยเด็กหรือตอนที่ยังไม่มีความรู้เรื่องของการตกปลามากนัก เวลาทีเดินข้ามคันเบ็ดนั้นก็มักจะโดนเอ็ดหรือโดนดุเอา ส่วนตัวนักเขียนมองว่าการที่ออกอุบายนี้ก็เพราะนักตกปลาส่วนใหญ่นั้นมองว่าคันเบ็ดนั้นเป็นเครื่องมือที่ใช้ทำมาหากิน ดังนั้นก็ไม่แปลกที่หลายๆ คนจะเคารพหรือหวงเครื่องมือหากินของตัวเอง หากมีใครเดินข้ามแล้วเกิดเหยียบหักหรือสะดุดล้มขึ้นมาก็คงไม่ดีเป็นแน่

ตกปลาได้เยอะตกปลาบ่อยๆ เข้าวัดทำบุญบ้างนะ เรื่องนี้ไม่น่าแปลกใจสักเท่าไหร่สำหรับประเทศไทยของเราที่เป็นเมืองพุทธแล้ว การที่จะเข้าวัดไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้กับเจ้าปลาทั้งหลายที่เราได้ตกเขาขึ้นมาจะปล่อยบ้างกินบ้าง ก็เหมือนกับการที่เราไปทำให้ปลาเหล่านั้นได้รับบาดเจ็บ นักตกปลาเลยจะต้องมีการทำบุญให้กับปลาเหล่านั้น ตกปลาเอาชีวิตเขามาแล้วก็กินให้หมดให้สมกับที่เขาเสียชีวิตเพื่อเรา

อย่าพกเครื่องปรุงอาหารไปตกปลา มีความเชื่อกันว่าหากเราพกเครื่องปรุงหรือเครื่องเทศต่างๆ ไปตกปลาแล้ว จะทำให้เรานั้นไม่ได้ปลาเลยสักตัว เพราะเหมือนกับว่าเราตั้งใจที่จะไปเอาชีวิตปลาเหล่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วสำหรับผู้เขียน การไปตกปลาตามบ่อหรือแม้กระทั้งบนเรือในทะเลจะต้องมีการนำปลาที่ได้มาประกอบอาหารเพื่อรับประทานกันบ้างอยู่แล้ว คนส่วนใหญ่จึงนิยมพกไปกัน ทังนี้ทั้งนั้นสำหรับข้อนี้แล้วก็คงขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคล แม้กระทั้งไต๋เรือบางคนหากเราเช่าเรือยังมีการเตรียมเครื่องปรุงหรือวัตถุดิบในการประกอบอาหารเพื่อไปทำปลาบนเรือให้เราเสียด้วยซ้ำ

ความเชื่อเรื่องข้างขึ้นและข้างแรม สำหรับการตกปลาในทะเล สำหรับความเชื่อโบราณที่มีสืบต่อกันมาได้บอกไว้ว่าจะตกปลาได้เยอะนั้นให้เลือกวันข้างแรม ซึ่งตัวผู้เขียนก็มองว่าการตกปลาทะเลในช่วงกลางคืน ดวงจันทร์เป็นสิ่งที่นักเดินเรือชาวประมงหลายๆ คนเลือกที่จะดูก่อนออกไปหาปลา เพราะว่า มีผลกับระดับของน้ำขึ้นและน้ำลงนั้นเอง หากเป็นช่วงกลางวัน ข้างขึ้นหรือข้างแรมนั้นคงจะไม่มีผลสักเท่าไหร่ แต่จะมีผลในช่วงกลางคืนยิ่งช่วง 10 ค่ำ ไปจนถึง 13 ค่ำนั้น เป็นช่วงเวลาที่เรียกกันว่าน้ำขึ้น หรือน้ำเต็ม กระแสน้ำที่เกิดขึ้นนั้นจะไม่แรงมากทำให้ปลากินเหยื่อได้ค่อนข้างง่าย แต่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับสถานที่ เวลา กระแสของน้ำ ภูมิประเทศ และปัจจัยภายนอกอื่นๆ เพราะต่อให้เป็นช่วงน้ำขึ้นแต่พายุเข้านั้นก็ยากต่อการหาปลาอยู่ดี

วิธีการสังเกตข้างขึ้นและข้างแรมนั้น ให้สังเกตจากดวงจันทร์ หากว่าเป็น ข้างขึ้น – เราจะสามารถเห็นดวงจันทร์ได้ในช่วงหัวค่ำ แต่ถ้าเป็น ข้างแรม – เราจะเห็นดวงจันทร์ได้ในช่วงเวลารุ่งเช้า หากคืนไหนที่ไม่มีดวงจันทร์หรือแสงจันทร์ให้เราเห็นเลยนั้นก็จะเรียกกันว่าคืนเดือนดับนั้นเอง แต่ในสมัยนี้เรียกได้ว่าสะดวกกว่าในสมัยก่อนมากเพราะเรามีทั้งอินเตอร์เน็ตและปฏิทิน ที่สามารถจะบอกเราได้ว่า วันไหนจะเป็นข้างขึ้นหรือข้างแรม

ความเชื่อหรือกลอุบาย ต่างๆ ที่นักเขียนได้รวบรวมมาวันนี้เป็นเพียงส่วนนึง ที่ยึดถือและปฏิบัติต่อกันมา อาจจะมีความเปลี่ยนแปลงหรือแตกต่างกันออกไปในแต่ละพื้นที่ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้อ่านแต่ละท่าน